The Fields of Athenry - The Dubliners & Paddy Reilly | 40 Years Reunion: Live from The Gaiety (2003)
συνεχίζουμε με Ιρλανδία... δύσκολα τραγούια αυτά , αλλά συμβαίνουν... ιδού και με τα Ελληνικά λόγια...
An Irish folk ballad, ‘The Fields of Athenry’ tells the story of a young man, Michael, from the Athenry area, 25 miles from Galway, who is caught stealing corn to feed his family during the Irish famine (1845-1850) and deported to Botany Bay, Australia. The song is conversational, words snatched across the local prison wall, between the young man and his wife Mary, as he waits for the deportation order to be executed. Arguably the country’s most famous song, it was written by Dublin-born folk singer Pete St. John (1932-2022) – real name Peter Mooney – whose other songwriting credits include ‘The Rare Ould Times’ and ‘The Ferryman’.
με μία μετάφραση γκουγκλ
Μια ιρλανδική λαϊκή μπαλάντα, "The Fields of Athenry" αφηγείται την ιστορία ενός νεαρού άνδρα, του Michael, από την περιοχή Athenry, 25 μίλια από το Galway, ο οποίος πιάνεται να κλέβει καλαμπόκι για να ταΐσει την οικογένειά του κατά τη διάρκεια της ιρλανδικής πείνας (1845-1850) και απελάθηκε στο Botany Bay της Αυστραλίας. Το τραγούδι είναι συνομιλητικό, λόγια αρπάζονται στον τοίχο της τοπικής φυλακής, ανάμεσα στον νεαρό άνδρα και τη σύζυγό του Μαίρη, καθώς περιμένει να εκτελεστεί η εντολή απέλασης. Αναμφισβήτητα το πιο διάσημο τραγούδι της χώρας, γράφτηκε από τον γεννημένο στο Δουβλίνο λαϊκό τραγουδιστή Pete St. John (1932-2022) -πραγματικό όνομα Peter Mooney- του οποίου τα άλλα τραγούδια είναι τα «The Rare Ould Times» και «The Ferryman».
The Fields of Athenry Lyrics - written by Pete St John.
By a lonely prison wall
I heard a young girl calling "Michael, they have taken you away For you stole Trevelyan's corn So the young might see the morn Now a prison ship lies waiting in the bay"
Low lie the fields of Athenry Where once we watched the small free birds fly Our love was on the wing we had dreams and songs to sing It's so lonely 'round the fields of Athenry
By a lonely prison wall I heard a young man calling "Nothing matters, Mary, when you're free Against the famine and the crown I rebelled, they cut me down Now you must raise our child with dignity"
Low lie the fields of Athenry Where once we watched the small free birds fly Our love was on the wing we had dreams and songs to sing It's so lonely 'round the fields of Athenry
By a lonely harbour wall She watched the last star falling As that prison ship sailed out against the sky For she lived in hope and pray For her love in Botany Bay It's so lonely 'round the fields of Athenry
Low lie the fields of Athenry Where once we watched the small free birds fly Our love was on the wing we had dreams and songs to sing It's so lonely 'round the fields of Athenry
Δίπλα σε έναν μοναχικό τοίχο φυλακής By a lonely prison wall
................
Άκουσα μια νεαρή κοπέλα να φωνάζει I heard a young girl calling
«Μάικλ, σε πήραν "Michael, they have taken you away
Γιατί έκλεψες το καλαμπόκι του Trevelyan For you stole Trevelyan's corn
Έτσι οι νέοι μπορεί να δουν το πρωί So the young might see the morn
Τώρα ένα πλοίο φυλακή περιμένει στον κόλπο» Now a prison ship lies waiting in the bay"
Χαμηλά βρίσκονται τα χωράφια της Αθήνας Low lie the fields of Athenry
Εκεί που κάποτε βλέπαμε τα μικρά ελεύθερα πουλιά να πετούν Where once we watched the small free birds fly
Η αγάπη μας ήταν στο φτερό που είχαμε όνειρα και τραγούδια να τραγουδήσουμε Our love was on the wing we had dreams and songs to sing
Είναι τόσο μοναχικό γύρω από τα χωράφια του Athenry It's so lonely 'round the fields of Athenry
Δίπλα σε έναν μοναχικό τοίχο φυλακής By a lonely prison wall
Άκουσα έναν νεαρό άνδρα να φωνάζει I heard a young man calling
«Τίποτα δεν έχει σημασία, Μαίρη, όταν είσαι ελεύθερη "Nothing matters, Mary, when you're free
Ενάντια στην πείνα και στο στέμμα Against the famine and the crown
Επαναστάτησα, με έκοψαν I rebelled, they cut me down
Τώρα πρέπει να μεγαλώσεις το παιδί μας με αξιοπρέπεια» Now you must raise our child with dignity"
Χαμηλά βρίσκονται τα χωράφια της Αθήνας Low lie the fields of Athenry
Εκεί που κάποτε βλέπαμε τα μικρά ελεύθερα πουλάκια να πετούν Where once we watched the small free birds fly
Η αγάπη μας ήταν στο φτερό που είχαμε όνειρα και τραγούδια να τραγουδήσουμε Our love was on the wing we had dreams and songs to sing
Είναι τόσο μοναχικό γύρω από τα χωράφια του Athenry It's so lonely 'round the fields of Athenry
Δίπλα σε ένα μοναχικό λιμανικό τείχος By a lonely harbour wall
Είδε το τελευταίο αστέρι να πέφτει She watched the last star falling
Καθώς εκείνο το πλοίο της φυλακής έπλεε στον ουρανό As that prison ship sailed out against the sky
Γιατί έζησε με ελπίδα και προσευχή For she lived in hope and pray
Για τον έρωτά της στο Botany Bay For her love in Botany Bay
Είναι τόσο μοναχικό γύρω από τα χωράφια του Athenry It's so lonely 'round the fields of Athenry
Χαμηλά βρίσκονται τα χωράφια της Αθήνας Low lie the fields of Athenry
Εκεί που κάποτε βλέπαμε τα μικρά ελεύθερα πουλιά να πετούν Where once we watched the small free birds fly
Η αγάπη μας ήταν στο φτερό που είχαμε όνειρα και τραγούδια να τραγουδήσουμε Our love was on the wing we had dreams and songs to sing
Είναι τόσο μοναχικό γύρω από τα χωράφια του Athenry It's so lonely 'round the fields of Athenry
Tonto el que no entienda Cuenta una leyenda Que una hembra gitana Conjuró a la luna hasta el amanecer Llorando pedía Al llegar el día Desposar un calé
"Tendrás a tu hombre, piel morena" Desde el cielo habló la luna llena "Pero a cambio quiero El hijo primero Que le engendres a él Que quien su hijo inmola Para no estar sola Poco le iba a querer"
Luna quieres ser madre Y no encuentras querer Que te haga mujer Dime, luna de plata ¿Qué pretendes hacer con un niño de piel? Ah-ah-ah-ah, ah-ah-ah-ah Hijo de la luna
De padre canela nació un niño Blanco como el lomo de un armiño Con los ojos grises en vez de aceituna Niño albino de luna "Maldita su estampa, este hijo es de un payo Y yo no me lo cayo"
Luna quieres ser madre Y no encuentras querer que te haga mujer Dime, luna de plata ¿Qué pretendes hacer con un niño de piel? Ah-ah-ah-ah, ah-ah-ah-ah Hijo de la luna
Gitano al creerse deshonrado Se fue a su mujer, cuchillo en mano "¿De quién es el hijo? Me has engañao' fijo" Y de muerte la hirió Luego se hizo al monte con el niño en brazos Y allí le abandonó
Luna quieres ser madre Y no encuentras querer que te haga mujer Dime, luna de plata ¿Qué pretendes hacer con un niño de piel? Ah-ah-ah-ah, ah-ah-ah-ah Hijo de la luna
Y las noches que haya luna llena Será porque el niño esté de buenas Y si el niño llora Menguará la luna para hacerle una cuna Y si el niño llora Menguará la luna para hacerle una cuna
μιας που θα βρεθούμε (από κοντά) στην Αθήνα... να γνωριστούμε... λίγο καλύτερα... Ιδού το βιογραφικό μου...
Βιογραφικό Λαμπρινής Τζούρκα (Φθάσαμε ως εδώ να γράφουμε και βιογραφικό... )
Μάλιστα...
Λοιπόν...
Λαμπρινή Τζούρκα... Γεννήθηκα στον Πειραιά, κι έκτοτε κατοικώ στο Πέραμα (προάστιό του) εκτός από κάποια μικρά διαλείμματα.
Είμαι μουσικός (Εκπαιδευτικός Μουσικής) στο επάγγελμα (καθηγήτρια μουσικής σε Δημοτικά Σχολεία στο Πέραμα ) και... μού αρέσει η μουσική (βεβαίως), ο αθλητισμός (υπήρξα παίχτρια του βόλλεϋ και του πινγκ - πονγκ στον Γυμναστικό Σύλλογο Περάματος). Γνωρίζω Αγγλικά (επίπεδο Proficiency- C2), Γαλλικά (επίπεδο C1) και Ισπανικά (επίπεδο Β1). Είμαι πτυχιούχος του ΕΚΠΑ (Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών) στο ΤΜΣ (Τμήμα Μουσικών Σπουδών) στο οποίο εισήχθη με Πανελλήνιες εξετάσεις το 2013.
Η συγγραφή δεν ήτανε στα χόμπυ μου. Άρχισα να γράφω στο ημερολόγιό μου, όταν ήμουνα μικρή, επειδή έπεσε στα χέρια μου ένα ημερολόγιο, κι όχι για να εκδώσω την αυτοβιογραφία μου. Όταν το ημερολόγιο αυτό καταστράφηκε, σταμάτησα να γράφω.
Ποίηση δεν έγραφα τότε, παρά μόνον καναδυό ποιήματα, τα οποία βγήκαν από μια μικρή ανάγκη μου. (Δεν υπάρχουν πουθενά... έχουνε χαθεί... )...
Όλα αυτά άλλαξαν με το ίντερνετ, όπως κι η ζωή μου άλλαξε. Όταν χρειάστηκε να κάνω το πρώτο μου ιστολόγιο (blog), κάπου το 2009, όλα ήτανε για μένα καινούργια (η τεχνολογία, το ίντερνετ, οι πληροφορίες... ) Η εικόνα ήτανε σημαντικό έναυσμα για μένα, για να με κατακτήσει αυτή η τεχνολογία. Τώρα είμαι σε σημείο να έχω πάνω από 50 blog, στα οποία γράφω αυτά που με ενδιαφέρουν.
Έτσι ξεκίνησε κι η λογοτεχνική μου ανησυχία. Με ένα μπλογκ. Ήταν το "λίγες γραμμές έτσι... χωρίς πρόγραμμα... "
Εδώ έγραφα, έγραφα... έγραφα διάφορα πράγματα που με ενδιαφέρανε, με κάποια εικόνα, πάντα, να τα συνοδεύει. Από αυτό το blog προήλθε το πρώτο μου βιβλίο, το "λίγες γραμμές... έτσι... " που δημιουργήθηκε και εκδώθηκε το 2017.
Η ιδέα, γι' αυτήν την έκδοση, (ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΣΟΤΡΑΣ, οι εκδόσεις μου) ήτανε της μητέρας μου, η οποία μού είπε... "Γιατί όχι κι εσύ; Γιατί να μην εκδώσεις αυτά που γράφεις!" Επίσης, ένα άλλο κριτήριο ήτανε ότι όλα όσα είχα γράψει ήθελα να μείνουνε... (όχι στην αιωνιότητα)... αλλά στα ανήψια μου... Τέλος, μία τρίτη αιτία ήτανε οι φίλοι μου, οι γνωστοί μου και γενικώς κάποιοι που ίσως να ενδιαφερόντουσαν γι΄ όλα αυτά, και θα ήτανε πραγματικά ωραίο να τα μοιραζόμουνα μαζύ τους. Με λίγα λόγια, έγινα συγγραφέας και ποιήτρια (όπως λένε κάποιοι, που χαρακτηρίζουν ποίηση αυτά που είναι γραμμένα στο "λίγες γραμμές... έτσι... ").
Φέτος, (το 2019) ήρθε η ώρα για το δεύτερο μα και το τρίτο βιβλίο μου. Η ύλη προήλθε από ένα άλλο μου blog, το "Ποίηση... του λεπτού..." Οι λόγοι εκδόσεως ήτανε οι ίδιοι, αλλά στην αρχή υπήρξε κάποια δειλία εκ μέρους μου: "Θα ήτανε καλό να συνεχίσω;" Αυτό αναρωτήθηκα κι όταν πέρασε το στάδιο της επιφύλαξης ήρθαν και τα καινούργια πόνηματά μου. Από τις εκδόσεις μου, λοιπόν, (ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΣΟΤΡΑΣ), βγήκε το "Ποίηση του λεπτού... "
και το "Ποίηση του λεπτού... για παιδιά..." με ζωγραφιές.
Στο πρώτο, στο "Ποίηση του λεπτού... " έχω βάλει ποιήματα, συνοδευόμενα από μία εικόνα πάντα, και στο δεύτερο, στο "Ποίηση του λεπτού... για παιδιά..." έχω κάνει το ίδιο, μόνον που πρόσθεσα μία ασπρόμαυρη ζωγραφιά για να χρωματίσουν τα παιδιά, αφού διαβάσουν, και εμπνευστούν απ' το ποίημά μου ή ακόμα... και πριν μάθουν να το διαβάζουν... (γιατί όχι... )...
Ελπίζω σε αυτά τα δυο βιβλία... και ελπίζω και για κάποιο τέταρτο βιβλίο μου, (πάλι με ύλη από κάποιο ιστολόγιό μου) αλλά είναι λίγο νωρίς ακόμα. Όταν θα είμαι έτοιμη θα σάς το γνωρίσω.
Μετά τιμής,
Λαμπρινή Τζούρκα
Υ.Γ. Μετά από τόσα έτη... το 2022 εξέδωσα και το 4ο βιβλίο μου... "Οι ιστορίες τους...".
Εμπνευσμένο από ιστορίες που άκουσα, κι έζησα, και μού έκαναν εντύπωση... Αυτού του βιβλίου η παρουσίαση στην Αθήνα (15.4.24) έγινε αφορμή να ξαναδώσω την βιογραφία μου... στο κοινό μου... στους φίλους μου... και εδώ στο φέις...
.jpg)
.jpg)
.jpg)
%20(1).jpg)
